عشق +11
پارسل همین موقع ها دیگه کم کم برای دیدن صورت دخترم بی قرار می شدم . برای دیدن بچه ای که هنوز تکلیف احساساتم باهاش مشخص نشده بود... گاهی از سختی های بچه داری می ترسیدم گاهی برای دیدن موجودی از جنس و خون خودم هیجان داشتم گاهی از ترس دردزایمان موهام سیخ می شد. اون روزها خیلی زود گذشت و خیلی زود بچه بغل اومدیم خونمون! چند روز اول هنوز احساسات مبهمی داشتم حتی اسم دخترم رو هم نمی تونستم زیاد بهش نسبت بدم اما کم کم احساس کردم انگار از اول این موجود با من بوده و تمام وجودم رو در اون می دیدم... الان فقط یک ماه با اولین تولد لارای نازم فاصله داریم و نوزاد ناتوان و کوچولوی اون روزا خیلی زود برای خودش خانمی شده که می خواد همه ی کاراشو خودش انجام ب...
نویسنده :
مامان
10:57